Czołgi - Sherman.avi
 | Czołgi - Sherman.avi Rozmiar 350,3 MB |
Sherman bazował na podwoziu i wielu podzespołach czołgu M3 Lee, na którym zamontowano wieżę z działem 75 mm. Umożliwiło to szybkie przestawienie się zakładów na produkcje nowego pojazdu. Dlatego w okresie od lutego 1942 r. do końca II wojny światowej wyprodukowano łącznie 49 000 sztuk wszystkich wersji. Używany, między innymi, przez armie USA, Wielkiej Brytanii, Polski, Francji i ZSRR.
Produkcję M4 rozpoczęto w lutym 1942 r. i do lipca tegoż roku wszystkie fabryki wytwarzające czołg M3 Lee przestawiły się na jego produkcję. Użyty bojowo został po raz pierwszy przez brytyjską 8 Armię w bitwie pod El Alamein (252 szt). Od lata 1943 r. M4 stał się podstawowym czołgiem średnim aliantów zachodnich w tym (z chwilą wejścia do działań) 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka i 2 Brygady Pancernej 2 Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa.
M4 Sherman był niezawodnym czołgiem, wyprodukowanym na potrzeby wojny w wielkich ilościach. W momencie wprowadzenia do boju na jesieni 1942 Sherman doskonale dawał sobie radę z czołgami niemieckimi tego okresu. Sytuacja pogorszyła się gdy w miarę postępu wojny Shermany musiały walczyć z cięższymi czołgami niemieckimi typu Tygrys (57 t) i Pantera (45 t), które z natury rzeczy miały nad nimi znaczną przewagę. Podstawowa armata 75 mm montowana na wczesnych wersjach Shermanów nie miała szans przebić pancerza przedniego tych cięższych niemieckich czołgów. Nawet lepsza armata 76 mm montowana na późniejszych wersjach które zaczęły docierać na front w lecie 1944 miała z tym duże trudności.
Różnice te niwelowała do pewnego stopnia przewaga liczebna (zwykle na mniej więcej pięć Shermanów przypadała jedna Pantera). Z powodu bardzo małej liczby Tygrysów i stosunkowo małej liczby Panter, spotkania takie zdarzały się raczej rzadko. Taktyka aliantów w czasie takich spotkań polegała na zajechaniu Pantery od tyłu i z boku gdzie miała mniejszy pancerz możliwy to przebicia przez Shermany. Taktyka ta wymagała zwykle użycia kilku czołgów, które często ponosiły duże straty zanim jeden dotarł na pozycję z której mógł oddać skuteczny strzał do Pantery. Zwykle jednak Shermany działały jako wsparcie piechoty i spisywały się w tej roli bardzo dobrze, nie miały również problemów w walce z najbardziej licznymi niemieckimi czołgami ostatniego roku wojny, średnich PzKpfw IV wersji H i J.